Even een log in het Nederlands- alvast excuses voor alle grammaticale en spellingsfouten die ik ga maken (en nee, ik wil niet weten hoeveel het er zijn). Ook Excuses dat het zo’n lang verhaal is, met zoveel achtergrond info, maar dit is nodig om de situatie te begrijpen. Bovendien kun je er altijd voor kiezen om het niet te lezen!
Achtergrond info: ons oude stulpje
Ons oude stulpje was qua locatie perfect: midden in het centrum, met een metro station om de hoek en alles redelijk dichtbij. Maar het had ook zo zijn problemen. De flat had een keukentje, een douche en wc in één, en een grote woonkamer. Dan ging je de trap op, en kwam je uit in de eerste slaapkamer, waar Michal en ik sliepen. Als je onze slaapkamer doorliep kwam je uit in de tweede, waar Agata en Krzysiek sliepen. De verdiepingen boven en beneden waren niet met iets van een muur of gang afgesloten, maar met een open balustrade. Gevolgen: 1) enkel de douche/wc was een p
lek waar je op jezelf kon zijn; en 2) de eerste die na bed ging bleef/werd toch wakker tot de laatste ging slapen, en meestal werd die dan weer wakker als de eerste opstond. We hebben toen maar een commune gesloten, partners in crime! Verder hadden we bijna geen daglicht. Naast deze problemen, die prima overkomelijk zijn maar wel tot slaapgebrek lijden, was de sfeer in huis niet altijd even goed. Twee van de vier zaten er al langer, en net voor ik kwam gingen die door een crises. In eerste instantie zouden zij samen in een van de IDP (internally displaced person) communities werken, maar samen werken ging niet en dus hadden ze elk een ander programma opgezet. De sfeer in huis was ook zeer slecht. De avond dat ik van het vliegveld opgehaald werd, hadden ze net gesprek gehad met AYAFE: dat ze niet samen in een gebouw konden leven. En dat het nu genoeg was. Die avond sliep de ene dan ook bij een vriend en de volgende avond ging de ander een paar dagen weg (het was Ramadan, dus vakantie). Laat ik ze Jut en Jul noemen om het schrijven wat makkelijker te maken. De aankomst van meer mensen in de flat heeft de situatie tussen de twee iets veranderd, maar de onderliggende problemen zijn er nog steeds. Verder heeft het geholpen dat Jut op vakantie is geweest met een ander perspectief is thuis gekomen. En Jul kan nu makkelijker om Jut lachen ipv de haren uit de kop te trekken.
Achtergrond info: Een ander probleem
Dit is niet het enige probleem dat er speelt. De relatie tussen met name Jut en vooral één van de twee AYAFE leden verantwoordelijk voor EVS, is uitermate slecht. De enige reden dat Jut hier nog is en dat hij niet naar huis gestuurd is, is door de tussenkomst van de andere verantwoordelijke. Dit ligt aan de houding van Jut voor ik in Baku was (hoe en wat heb ik dus enkel uit verschillende bronnen), een botsing van karakters en een ego die aangetast is. (Ik denk dat met name dit laatste inhoudt dat die relatie nooit meer goed zal zijn).
Het inpakken
Enkele dagen voor de verhuizing hadden wij de hoop al opgegeven dat een andere flat nog in oktober gevonden zou worden. Maar maandagavond laat kregen wij elk een sms dat we donderdag zouden verhuizen, en zorg ervoor dat je om 20:00 klaar bent om de bus (mashutka) in te laden. Die donderdag hebben we dus alles ingepakt waarvan we dachten dat van ons of AYAFE is. De sfeer was niet al te goed, omdat 1 van de 4 niet tegen stress kan (denk ik) en uitermate geprikkeld reageerde. Helaas was dat ook diegene die wist wat van de flat is en wat van ‘ons’ is. Ik ben het huis maar uitgevlucht nadat dat wat duidelijk meemoest ingepakt was.
Na een paar uur maar weer richting flat gegaan. Nog wat ingepakt en schoongemaakt – en of er verder nog wat te doen was. Niets. Het was wachten op de bus. Een fles wijn werd opgetrokken. Nog ander-half uur tot achten, een geladen spanning, net kinderen die op sinterklaas wachten en dus vluchtte ik weer weg – dit keer naar het internet café. Thuis blijven was geen aangename optie.
Na een uur in het internet café maar weer terug naar ‘s stulpje. Snel wat eten halen en of ik nog iets kon meenemen voor de anderen. Wijn was het antwoord, maar daar had ik geen zin in, dus niet opgehaald. Was ook niet nodig, want toen ik terug kwam hadden mijn huisgenoten + een andere EVSer die niet bij ons in huis woont al het nodige op.
De verhuizing
De mini bus kwam, snel alles inladen (gelukkig kwamen er nog twee vrienden helpen, dus ging alles heel snel). Zeer gespannen leden van AYAFE. Of we alle sleutels konden geven. Maar wij wouden ‘t stulpje nog verder schoonmaken, en een andere huisgenoot wou eerst de nieuwe sleutels. Meer stress. Uiteindelijk heeft de andere huisgenoot de sleutel maar naar AYAFE lid 2 gegooid; deze viel op de vloer van de bus. Op hetzelfde moment werd mij te kennen gegeven dat schoonmaken niet nodig was, dus zocht ik mijn sleutels in mijn tas en wou deze ook afgeven. Maar het gooien van de ene sleutel was op een of andere manier de druppel. AYAFE lid 2 stond besluitloos naar de sleutel te staren en heeft deze uiteindelijk maar opgepakt, terwijl AYAFE lid 1 liep te kafferen. De deur van de mashutka werd dichtgeslagen, met een extra klap op de zijkant van de bus. Ik heb mijn sleutel maar aan de eigenaar zelf gegeven, die ook al verbaast stond te kijken.
De mashutka werd tussen het verkeer doorgeloosd, de helft van de mensen dozen tegen houdend of naast ze zitten zodat niet alles om zou vallen.
Aangekomen bij ons nieuwe paleis wouden we dit uiteraard eerst bekijken. We hadden het nooit gezien (ondanks meerdere verzoeken van onze kant om mee te mogen naar het bezichtigen van flats). AYAFE lid 2 zat verslagen in de tuin (ja ja, we hebben een tuin!!!), en deed niet zoveel. Wij keken snel rond, en hebben toen in record tempo de bus uitgeladen. Daarna ben ik buiten gebleven, naast de afronding tussen AYAFE en de buschauffeur. Ik wou weten wat er gebeurd was bij het inladen. Waarom het gesnauw en waarom het dichtrammen van de deur? Het was mij niet duidelijk of er problemen waren tussen AYAFE en de oude huisbaas (aangezien deze verbaasd was dat we die dag gingen verhuizen) of dat wij iets gedaan hadden. De rest was binnen. AYAFE lid 1 deed zijn verhaal. Dat sommige EVS-ers wat gedronken hadden (klopt) en dat ze eerst de sleutels niet wouden geven alhoewel het meerdere keren gevraagd werd, maar vooral dat uiteindelijk Jut de sleutel gooide. Dit was beledigend, AYAFE had lang moeten wachten op de huiseigenaar, en de bus moeten regelen, en zo ging je niet met mensen om. Ook dat er geen problemen waren met de andere huisbaas. En dat het daarna tijd was voor uitleg van het huis.
Helaas was het bij de uitleg van het huis ook zo dat alleen ik het rondje in z’n geheel heb meegelopen, en Jut gedeeltelijk. De andere twee waren weet ik waar... Na het rondje ging de AYAFE vertegenwoordiging weg, en kwam Jut bij mij verhaal halen. En alhoewel ik eerst had besloten niet specifiek te vertellen dat de druppel het gooien van de sleutel was, heb ik het toen toch gedaan. Uiteraard werd dit zeer slecht opgenomen: dat Jut altijd het zwarte schaap is en dat het weer zo was dat hij het probleem vormde. Dat de relatie met AYAFE lid 2 wel goed was, en hoe kon hij het gooien van de sleutel nu zo opvatten? Het was niet beledigend bedoeld. Verder veel verdriet, tranen en frustratie (gelukkig wel in eigen kamer, de voordelen van dit nieuwe huis!) Dus ons eerste avondje in het paleis had geen feestelijk karakter. Ook maar aan de anderen verteld wat ik te horen gekregen had, en waarom Jut nu in zo’n vreselijke bui was.
Vervolg van het drama
Maar het drama was nog niet afgelopen. De volgende dag kregen via een andere EVS-er te horen dat AYAFE ons spuugzat!. Ik had met AYAFE lid 2 een afspraak voor de dag erna, en heb bij hem maar verhaal gehaald, ondertussen Jut aanmoedigend om ook een gesprek aan te gaan met AYAFE.
In het gesprek met AYAFE lid 2 werd de situatie verduidelijkt. Nadat hij de gegooide sleutels had opgepakt en in de auto was gaan zitten, werd hij de gehele rit uitgekafferd door AYAFE lid 1. Deze heeft een nieuwe baan, en kan veel minder doen omdat hij veelvuldig moet reizen. AYAFE lid 2 krijgt dus nog meer verantwoordelijk (en is nog een broekie, al werkt hij al drie jaar met EVS). Hij dit het werk niet aankunnen als hij het nu al toestond dat de EVS-ers zo met hem omgingen, etc, etc. Dit verklaarde zijn gedrag bij het nieuwe huis. Verder zei hij ook dat AYAFE lid 1 niet alle EVS-ers zat was, maar ook dat hij weer op het punt stond om sommigen terug te gaan sturen.
De situatie nu
Het drama hierboven vond plaats gedurende een SALTO bezoek in Azerbaijan. Een van de delegatieleden was diegene die verantwoordelijk is voor de Poolse EVS-ers hier (Agata van Bona Fide). Jut + 1 huisgenoot gingen naar de internationale avond georganiseerd in het kader van dat bezoek. Buiten hebben ze een lang gesprek gehad, met tranen en harde woorden (Agata, AYAFE lid 1 en 2, Jut en dus die andere huisgenoot). De details weet ik niet precies en wil ik ook niet weten, maar naar verluidt is alles nu verduidelijkt en zijn de relaties beter. Verder is AYAFE lid 1 bezig met zijn andere werk, en veel in het buitenland. Minder stress en spanning dus??? We zullen wel merken hoe het verder gaat.
Ons huisje nu
We wonen nu dus in een klein paleis, met eigen kamers en een tuin, maar wederom met de nodige problemen. Water hebben we enkel van 6 tot 9 ’s ochtends en ’s avonds, maar gelukkig hebben we ook een watertank (en een watertank vul taak). Er is gas voor de douche, het fornuis en een openhaard, maar op dit moment wordt er aan de leidingen gewerkt dus hebben we overdag vaak geen gas. De douche is heet, maar de badkuip lekt iets, evenals de wc (zou al gerepareerd zijn, maar tot heden wachten we). De wasmachine werkt nu, maar wou eerst niet open. Mijn kamer heeft een lek van bij de bovenburen vandaan (gelukkig niet boven m’n bed), en onze kelder heeft al eens onderwater gestaan. Waar dat water vandaan kwam is een mysterie... De buurt is vriendlijk,
met veel dennenbomen, kleine open zitruimten en speeltuintjes. Het leven is hier ook wat goedkoper. Tegelijkertijd zijn we ver weg van het centrum. Met de bus zo’n 40 – 60 minuten, met bus en metro slechts een klein half uur. We wachten nog op extra dekens en lakens, voorlopig slaapt iedereen onder zijn/haar slaapzak. Als bedden/matrassen hebben twee van ons een uitschuif stoel, eentje een uitklapbank en de ander een echt matras. Muggen zijn onze huisgenoten, maar we zijn bezig deze met spinnen te vervangen. In de tuin een druivenplant, een granaatappelboom en een Israëlifruitboom. Wel moeten we de tuin nog schoonmaken, evenals delen van het huis. Binnenkort zal ik alleen foto's plaatsen van beide huisjes.
Na een paar uur maar weer richting flat gegaan. Nog wat ingepakt en schoongemaakt – en of er verder nog wat te doen was. Niets. Het was wachten op de bus. Een fles wijn werd opgetrokken. Nog ander-half uur tot achten, een geladen spanning, net kinderen die op sinterklaas wachten en dus vluchtte ik weer weg – dit keer naar het internet café. Thuis blijven was geen aangename optie.
Na een uur in het internet café maar weer terug naar ‘s stulpje. Snel wat eten halen en of ik nog iets kon meenemen voor de anderen. Wijn was het antwoord, maar daar had ik geen zin in, dus niet opgehaald. Was ook niet nodig, want toen ik terug kwam hadden mijn huisgenoten + een andere EVSer die niet bij ons in huis woont al het nodige op.
De verhuizing
De mini bus kwam, snel alles inladen (gelukkig kwamen er nog twee vrienden helpen, dus ging alles heel snel). Zeer gespannen leden van AYAFE. Of we alle sleutels konden geven. Maar wij wouden ‘t stulpje nog verder schoonmaken, en een andere huisgenoot wou eerst de nieuwe sleutels. Meer stress. Uiteindelijk heeft de andere huisgenoot de sleutel maar naar AYAFE lid 2 gegooid; deze viel op de vloer van de bus. Op hetzelfde moment werd mij te kennen gegeven dat schoonmaken niet nodig was, dus zocht ik mijn sleutels in mijn tas en wou deze ook afgeven. Maar het gooien van de ene sleutel was op een of andere manier de druppel. AYAFE lid 2 stond besluitloos naar de sleutel te staren en heeft deze uiteindelijk maar opgepakt, terwijl AYAFE lid 1 liep te kafferen. De deur van de mashutka werd dichtgeslagen, met een extra klap op de zijkant van de bus. Ik heb mijn sleutel maar aan de eigenaar zelf gegeven, die ook al verbaast stond te kijken.
De mashutka werd tussen het verkeer doorgeloosd, de helft van de mensen dozen tegen houdend of naast ze zitten zodat niet alles om zou vallen.
Aangekomen bij ons nieuwe paleis wouden we dit uiteraard eerst bekijken. We hadden het nooit gezien (ondanks meerdere verzoeken van onze kant om mee te mogen naar het bezichtigen van flats). AYAFE lid 2 zat verslagen in de tuin (ja ja, we hebben een tuin!!!), en deed niet zoveel. Wij keken snel rond, en hebben toen in record tempo de bus uitgeladen. Daarna ben ik buiten gebleven, naast de afronding tussen AYAFE en de buschauffeur. Ik wou weten wat er gebeurd was bij het inladen. Waarom het gesnauw en waarom het dichtrammen van de deur? Het was mij niet duidelijk of er problemen waren tussen AYAFE en de oude huisbaas (aangezien deze verbaasd was dat we die dag gingen verhuizen) of dat wij iets gedaan hadden. De rest was binnen. AYAFE lid 1 deed zijn verhaal. Dat sommige EVS-ers wat gedronken hadden (klopt) en dat ze eerst de sleutels niet wouden geven alhoewel het meerdere keren gevraagd werd, maar vooral dat uiteindelijk Jut de sleutel gooide. Dit was beledigend, AYAFE had lang moeten wachten op de huiseigenaar, en de bus moeten regelen, en zo ging je niet met mensen om. Ook dat er geen problemen waren met de andere huisbaas. En dat het daarna tijd was voor uitleg van het huis.
Helaas was het bij de uitleg van het huis ook zo dat alleen ik het rondje in z’n geheel heb meegelopen, en Jut gedeeltelijk. De andere twee waren weet ik waar... Na het rondje ging de AYAFE vertegenwoordiging weg, en kwam Jut bij mij verhaal halen. En alhoewel ik eerst had besloten niet specifiek te vertellen dat de druppel het gooien van de sleutel was, heb ik het toen toch gedaan. Uiteraard werd dit zeer slecht opgenomen: dat Jut altijd het zwarte schaap is en dat het weer zo was dat hij het probleem vormde. Dat de relatie met AYAFE lid 2 wel goed was, en hoe kon hij het gooien van de sleutel nu zo opvatten? Het was niet beledigend bedoeld. Verder veel verdriet, tranen en frustratie (gelukkig wel in eigen kamer, de voordelen van dit nieuwe huis!) Dus ons eerste avondje in het paleis had geen feestelijk karakter. Ook maar aan de anderen verteld wat ik te horen gekregen had, en waarom Jut nu in zo’n vreselijke bui was.
Vervolg van het drama
Maar het drama was nog niet afgelopen. De volgende dag kregen via een andere EVS-er te horen dat AYAFE ons spuugzat!. Ik had met AYAFE lid 2 een afspraak voor de dag erna, en heb bij hem maar verhaal gehaald, ondertussen Jut aanmoedigend om ook een gesprek aan te gaan met AYAFE.
In het gesprek met AYAFE lid 2 werd de situatie verduidelijkt. Nadat hij de gegooide sleutels had opgepakt en in de auto was gaan zitten, werd hij de gehele rit uitgekafferd door AYAFE lid 1. Deze heeft een nieuwe baan, en kan veel minder doen omdat hij veelvuldig moet reizen. AYAFE lid 2 krijgt dus nog meer verantwoordelijk (en is nog een broekie, al werkt hij al drie jaar met EVS). Hij dit het werk niet aankunnen als hij het nu al toestond dat de EVS-ers zo met hem omgingen, etc, etc. Dit verklaarde zijn gedrag bij het nieuwe huis. Verder zei hij ook dat AYAFE lid 1 niet alle EVS-ers zat was, maar ook dat hij weer op het punt stond om sommigen terug te gaan sturen.
De situatie nu
Het drama hierboven vond plaats gedurende een SALTO bezoek in Azerbaijan. Een van de delegatieleden was diegene die verantwoordelijk is voor de Poolse EVS-ers hier (Agata van Bona Fide). Jut + 1 huisgenoot gingen naar de internationale avond georganiseerd in het kader van dat bezoek. Buiten hebben ze een lang gesprek gehad, met tranen en harde woorden (Agata, AYAFE lid 1 en 2, Jut en dus die andere huisgenoot). De details weet ik niet precies en wil ik ook niet weten, maar naar verluidt is alles nu verduidelijkt en zijn de relaties beter. Verder is AYAFE lid 1 bezig met zijn andere werk, en veel in het buitenland. Minder stress en spanning dus??? We zullen wel merken hoe het verder gaat.
Ons huisje nu
We wonen nu dus in een klein paleis, met eigen kamers en een tuin, maar wederom met de nodige problemen. Water hebben we enkel van 6 tot 9 ’s ochtends en ’s avonds, maar gelukkig hebben we ook een watertank (en een watertank vul taak). Er is gas voor de douche, het fornuis en een openhaard, maar op dit moment wordt er aan de leidingen gewerkt dus hebben we overdag vaak geen gas. De douche is heet, maar de badkuip lekt iets, evenals de wc (zou al gerepareerd zijn, maar tot heden wachten we). De wasmachine werkt nu, maar wou eerst niet open. Mijn kamer heeft een lek van bij de bovenburen vandaan (gelukkig niet boven m’n bed), en onze kelder heeft al eens onderwater gestaan. Waar dat water vandaan kwam is een mysterie... De buurt is vriendlijk,
met veel dennenbomen, kleine open zitruimten en speeltuintjes. Het leven is hier ook wat goedkoper. Tegelijkertijd zijn we ver weg van het centrum. Met de bus zo’n 40 – 60 minuten, met bus en metro slechts een klein half uur. We wachten nog op extra dekens en lakens, voorlopig slaapt iedereen onder zijn/haar slaapzak. Als bedden/matrassen hebben twee van ons een uitschuif stoel, eentje een uitklapbank en de ander een echt matras. Muggen zijn onze huisgenoten, maar we zijn bezig deze met spinnen te vervangen. In de tuin een druivenplant, een granaatappelboom en een Israëlifruitboom. Wel moeten we de tuin nog schoonmaken, evenals delen van het huis. Binnenkort zal ik alleen foto's plaatsen van beide huisjes. 
No comments:
Post a Comment